Od żłóbka do Eucharystii
Życzenia Biskupa Łowickiego na Boże Narodzenie oraz Nowy Rok 2020
Czcigodni Bracia Kapłani,
Drodzy Przedstawiciele Życia Konsekrowanego,
Siostry i Bracia,
Oto cud Bożego Narodzenia. Oto Jezus Bóg, będąc niewidzialnym, ukazał się naszym oczom. Maryja powiła Syna, owinęła w pieluszki i położyła w żłobie (por. Łk 2, 7). Oto zapowiadane od wieków Dziecię, które jest Zbawicielem, Mesjaszem i Panem (por. Łk 2, 11). Radujemy się, że Bóg wcielony pragnie wejść w naszą codzienność, w szarość naszego życia; jest bowiem Bogiem bliskim każdemu człowiekowi, jest miłością (por. 1 J 4, 8. 16).
- Jezus rozświetla drogi naszego życia
Dzisiaj św. Jan w prologu swojej Ewangelii mówi nam o Słowie, które istnieje od samego początku (por. J 1, 1); o swoim Synu, który jest zawsze z Ojcem i daje życie światu (por. J 1, 14). Dzięki Słowu Ojca chodzimy w światłości (por. J 1, 4) i już nie musimy lękać się ciemności zła (por. J 1, 5). O Bożej Światłości, która oświeca każdego człowieka (por. J 1, 9), zaświadczył Jan Chrzciciel (por. J 1, 6), zwiastując orędzie zbawienia, które jest skierowane do każdego człowieka.
Chrystus stał się człowiekiem podobnym do nas we wszystkim oprócz grzechu (por. Hbr 4, 15; Rz 8, 3). Zbawiciel przywrócił nam w sakramencie chrztu świętego, utraconą godność dziecka Bożego i otworzył drogę do wiecznego szczęścia (por. Ef 2, 6; Ga 4, 5). Oto w Betlejem objawił się Odkupiciel człowieka i świata. On jest światłem pośród ciemności przepełniających ziemię, a często i serca ludzi; On jest najdoskonalszą światłością świata (por. J 8, 12). Ta moc Bożego światła objawia się najpełniej, kiedy uczestniczymy we Mszy świętej.
- Eucharystyczna obecność Chrystusa Pana
To pierwsze przyjście Jezusa w Betlejem można najpełniej dostrzec oczami wiary. Tymi samymi oczami patrzymy dzisiaj na Nowonarodzonego Pana, który udziela się nam pod postaciami chleba i wina. Właśnie wiara pozwala wspólnocie Kościoła dostrzegać narodzonego Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi. Tutaj objawia się szczególne uczestnictwo Chrystusa w naszym człowieczeństwie, a jednocześnie nasze uczestnictwo w Jego Bóstwie.
Kościół, który jest pielgrzymującą wspólnotą ludu Bożego (por. Rz 9, 25-26; 1 P 2, 9-10), świętując Boże Narodzenie nieustannie prowadzi wszystkich ochrzczonych od żłóbka do Eucharystii. Papież Franciszek powiedział nam u początku tegorocznego Adwentu: Godny podziwu znak żłóbka, tak drogi chrześcijanom, zawsze budzi zadziwienie i zdumienie. Przedstawienie wydarzenia narodzin Jezusa oznacza zwiastowanie tajemnicy wcielenia Syna Bożego, z prostotą i radością. Żłóbek jest jakby żywą Ewangelią, która wypływa z kart Pisma Świętego. Kontemplując scenę Bożego Narodzenia, jesteśmy zaproszeni do duchowego wyruszenia w drogę, pociągnięci pokorą Tego, który, stał się człowiekiem, aby spotkać każdego człowieka. I odkrywamy, że On nas miłuje tak bardzo, że jednoczy się z nami, abyśmy i my mogli się z Nim zjednoczyć (Franciszek, Admirabile signum, 1).
- Jezus ciągle obecny
W Eucharystii, podobnie jak w Betlejem, wierzący spotykają Jezusa ubogiego i oddanego do dyspozycji człowieka. Syn Boży staje się ludziom tak powszedni jak chleb i tak konieczny dla życia jak pokarm. Dlatego Jezus stale „rodzi się” podczas Mszy świętej. Przed tabernakulum, gdzie jest obecny Jezus Eucharystyczny, pali się nieustannie światło, przypominjące światło betlejemskie.
Msza święta jest centrum życia Kościoła. Spojrzenie na żłóbek z perspektywy Eucharystii i w jej blasku pozwala lepiej pojąć głębię miłości zawartej w Bożym Narodzeniu. Po to Syn Boży stał się człowiekiem, aby móc się za nas ofiarować na krzyżu i dla nas zmartwychwstać. Zatem tylko każdy duch, który uznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest z Boga (1 J 4,2). Oglądać Jego chwałę może tylko ten, kto uwierzył w Słowo Wcielone. Podobnie na Eucharystii – dojrzy Boga pod postaciami chleba i wina ten, kto w Niego wierzy.
- Wierzyć i nieść miłość
Słowo stało się ciałem (por. J 1, 14), aby wierzących odkupić przelaniem Jego krwi i wraz z Nim wynieść do chwały zmartwychwstania (por. Flp 2, 5-11), do spełnienia się dziedzictwa nadziei życia wiecznego (por. Tt 3, 4-7). Po dzisiejszym spotkaniu z Nowonarodzonym Panem możemy powtarzać za liturgią Kościoła: Zajaśniał nam dzień święty, pójdźcie, narody, oddajcie pokłon Panu, bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię (Śpiew przed Ewangelią).
Okres Bożego Narodzenia daje wszystkim ochrzczonym okazję do zwiastowania Boga wcielonego, który jest bliski każdemu człowiekowi. Dzielmy się wiarą w rodzinie; pamiętajmy z nadzieją o tych, których zabrakło przy wigilijnym stole. Niech te święte dni uczynią nas jeszcze skuteczniejszymi świadkami czystej i potężnej Miłości z Betlejem.
Drodzy Siostry i Bracia,
Zwiastujmy współczesnemu światu dar betlejemskiego orędzia pokoju i sprawiedliwości; solidarności i przebaczenia. Niech w naszych sercach dotkniętych Bożą miłością znajdzie się życzliwość dla naszych bliźnich i nadzieja codziennej bliskości Zbawiciela.
Niech radosne orędzie Boga, czyni nas ewangelicznymi świadkami piękna życia, które przyjmujemy z miłością i wdzięcznością. Radujmy się, że Jezus zamieszkał między nami.
Na dar wspólnego świętowania niech Was błogosławi: Bóg Wszechmogący, Ojciec i Syn, i Ducha Święty