Podsumowanie kolędy.

Dziękujemy za gościnność otwarte drzwi domów oraz furtki ogrodzeń. Szczególnie za oczekiwanie na księdza, obecność wielu domowników. Dziękujemy za spotkania, rozmowy, podzielenie się refleksjami na temat parafii. Dziękujemy za to, że w wielu domach czuliśmy się chciani i potrzebni. Dziękujemy za ofiarność, finansowe wsparcie prac prowadzonych w parafii. Dziękujemy szczególnie tym, którzy na kolędę przyjechali wcześniej z pracy lub zadbali o obecność kogoś z rodziny. Dziękujemy, za telefony do parafii oraz informację, że kogoś nie będzie w domu, ale przyjmie nas trochę później.

Niestety są też i minusy. Mieszkania zamknięte przed księdzem przez kolejnych kilka lat, młodzież która nie uczęszcza na religię, młodzi ludzie żyjący bez ślubu z aprobatą rodziców. Starsi, którzy nie chcą księdza by przyjechał do nich z komunią i spowiedzią, bo po co. Starsze dzieci, które podczas modlitwy nie wiedzą co robić, bo w domu nikt się nie modli.

Skąd wynikają takie postawy. Są one wynikiem kryzysu wiary. Wiara wielu osób przeradza się w religijność, okazjonalną, ograniczoną do potrzeb: bo trzeba ochrzcić dziecko, bo trzeba żeby poszło do komunii, bo trzeba zostać chrzestnym, bo trzeba pochować kogoś zmarłego. Jeśli nie mamy wiary, która rodzi się z systematycznego słuchania Bożego Słowa, to nic dziwnego, że Pan Bóg jest kimś dalekim a księża i Kościół reliktem przeszłości, i jeszcze trzeba dać kopertę.

Co robić, żeby nie tylko narzekać? Jakie wnioski po kolędzie? Zapraszam was do systematyczności w praktykowaniu wiary. Bez mnie nic nie możecie uczynić – mówił Chrystus. Dziś Ewangelia przypomina: mamy być światłem dla świata. Jak to zrobić? Przychodzić do Światła Jezusa Chrystusa, aby słuchać Jego głosu, aby karmić się Jego ciałem, aby odpuszczał nam grzechy. Korzystajmy z bogactwa duchowego Kościoła, ze wspólnot, ze świadectw, z katechez dla dorosłych, z nowych form modlitwy. Wtedy uda się ustrzec, zachować i głosić wiarę w Jezusa Chrystusa jedynego Zbawiciela.