Od tego roku Ukraiński Kościół Greckokatolicki (UKGK) będzie obchodził święto Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy.
Decyzję w tej sprawie podjął Synod Biskupów tego Kościoła podczas swych obrad w dniach 3-12 września ub.r., a ogłosi ją oficjalnie arcybiskup większy kijowsko-halicki Swiatosław Szewczuk podczas pobytu w Tarnopolu 1 lipca. Święto to będzie odtąd przypadać w pierwszą niedzielę lipca.
Przy ogłaszaniu nowego uroczystego dnia spodziewany jest udział metropolitów i biskupów UKGK, przedstawicieli działających w nim bractw Matki Bożej Nieustającej Pomocy i licznych wiernych.
Przypomnijmy, że w Kościele łacińskim święto to jest obchodzone od 1876 – początkowo 26 kwietnia, z czasem przeniesiono je na 27 czerwca. Sam tytuł Matki Bożej Nieustającej Pomocy wiąże się z ikoną Maryi, czczoną od końca XV w. najpierw w rzymskim kościele św. Mateusza, obsługiwanym przez augustianów. Jej autorem miałby być jeden z najbardziej znanych wczesnośredniowieczny malarz prawosławny, mnich bazyliański z klasztoru św. Łazarza (San Lazzaro), który mógł ją napisać na Krecie w IX w. (według innych źródeł – ikona powstała w XII w. w Bizancjum lub na świętej Górze Athos).
Według legendy, do Rzymu obraz sprowadził pewien bogaty kupiec, który podczas podróży statkiem, gdy rozszalał się sztorm, pokazał go przerażonym współtowarzyszom a ich wspólna modlitwa do Matki Bożej uspokoiła morze. Po szczęśliwym przybyciu do Wiecznego Miasta ikona trafiła do wspomnianego kościoła św. Mateusza i szybko zasłynęła łaskami. Maryję na obrazie nazwano Madonna Miracolosissima (Najcudowniejsza). Gdy w 1812 wojska francuskie zniszczyły kościół, mnisi wyjechali do Irlandii, a gdy mogli wrócić, objęli kościół św. Euzebiusza, a kult cudownego obrazu nieco osłabł.
W grudniu 1866 Pius IX przekazał wizerunek redemptorystom, którzy umieścili go w głównym ołtarzu swego kościoła św. Alfonsa przy via Merulana. Odtąd znów cieszy się on wielką czcią jako obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, a jego kustoszami i propagatorami są duchowi synowie św. Alfonsa Marii Liguoriego. 23 czerwca 1867 ikona została uroczyście ukoronowana; w 1876 powstało arcybractwo Maryi Nieustającej Pomocy i św. Alfonsa. Równocześnie mnożyły się kopie, które redemptoryści umieszczali w swoich kościołach w wielu krajach, w tym także na ziemiach polskich i powstawała bogata literatura pobożnościowa na ten temat: modlitewniki, obrazki, dzieła literackie itp. W tymże roku Kościół ustanowił, święto Maryi Nieustającej Pomocy, wyznaczając je na 26 kwietnia, z czasem przeniesione na 27 czerwca.