Święto Ofiarowania Pańskiego, związane jest ze Starotestamentlaną tradycją ofiarowywania pierowrodnych synów w Świątyni Jerozolimskiej. Była to pamiątka ocalenia pierworodnych dzieci izraelitów, kidy wychodzili z nieowli egipskiej. Każdy syn był własnością Boga, dlatego należało go wykupić za symbliczną opłatą. Opłata równała się zapłacie za 4 dni pracy robotnika niewykwalifikowanego.

„ Równocześnie z obrzędem ofiarowania i wykupu pierworodnego syna łączyła się ceremonia oczyszczenia matki dziecka. Z tej okazji matka była zobowiązana złożyć ofiarę z baranka, a jeśli jej na to nie pozwalało zbyt wielkie ubóstwo – przynajmniej ofiarę z dwóch synogarlic lub gołębi. Fakt, że Maryja i Józef złożyli synogarlicę, świadczy, że byli bardzo ubodzy..
Kościół wszystkim ważniejszym wydarzeniom z życia Chrystusa daje w liturgii szczególnie uroczysty charakter. Święto Ofiarowania Pana Jezusa należy do najdawniejszych, gdyż było obchodzone w Jerozolimie już w IV w., a więc zaraz po ustaniu prześladowań. Dwa wieki później pojawiło się również w Kościele zachodnim”.

Święto 2 lutego nazywane jest w tradycyji dniem Matki Bożej Gromnicznej. „Według podania procesja z zapalonymi świecami była znana w Rzymie już w czasach papieża św. Gelazego w 492 r. Od X w. upowszechnił się obrzęd poświęcania świec, których płomień symbolizuje Jezusa – Światłość świata…”,

 Źródło http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/02-02.php3